⭕️ مناظره اول جلیلی_پزشکیان ✍علی مهدیان برای فهم مناظره و یافتن نقطه

⭕️ مناظره اول جلیلی_پزشکیان

✍علی مهدیان

برای فهم مناظره و یافتن نقطه اصلی اختلاف، نه خودتان را معطل ادبیات کوچه‌بازاری پزشکیان کنید، نه ادبیات عجیب و نخبگانی جلیلی، نه خودتان را معطل “کارنامه‌ات چیست” پزشکیان کنید، نه “برنامه‌ات چیست” جلیلی، نه خودتان را معطل “کرد و ترک و سنی” پزشکیان کنید نه “زنان سرپرست خانه و روستاییان و کارگران” جلیلی.
پس مساله چیست؟

مساله دقیقا و دقیقا دو راهبرد مختلف در اداره کشور است.
یکی میگوید جوشش اراده های مردم، راه حل است. دیگری میگوید فروش دست‌آوردها و معامله با قدرتمندان.

آنکه میگوید “جوشش اراده مردم”، باید ظرفیت‌ها و استعدادهای مردم را بشناسد، تا برای هر صنف و گروهی نقشی تعریف کند. خوب این کار ساده نیست، نیاز به ساعتها برنامه و فکر دارد.

دیگری که میگوید “سرمایه ها را بفروشیم”، نیاز به متخصصین دارد چرا؟، چون تخصص، زاویه نگاه تمدن غرب است به امور مختلف، در این رویکرد اتفاقا لازم است با آن نگاه امور را بشناسیم، که بتوانیم قدرتهای دنیا را توجیه کنیم که بخرند. اصل این است، چه چیز برای فروش و معامله داریم، و چگونه معامله کنیم و بفروشیم. نگاه دنیا و زبان دنیا را لازم داریم برای فروش. به اقتصاد به فرهنگ به تربیت به تعاملات به ابزارها به سرمایه ها و….

آنکه میگوید “جوشش اراده مردم” فضای مجازی را محیط جوشش محتوا و کسب درآمد از این راه میکند، دیگری فضای مجازی برایش محیط مناسبی برای داد و ستد با بازارهای جهانی و کسب درآمد از محیطهای اقتصادیِ تحت حکمرانی قدرتهای دنیا است.

آنکه میگوید “جوشش اراده مردم”، میگوید منشا اصلی قدرت من همین است، با این، هم طلبم را میگیرم، هم دشمن را از تحریم پشیمان میکنم، هم تحریم را بی فایده میکنم، دیگری که میگوید “سرمایه ها را بفروشیم” میگوید باید بگردیم در داخل هر چه داریم و به چشم غرب میآید فعلا بفروشیم ، نفت را نمیخرند، هسته ای، نشد موشکی، نشد تعاملات منطقه ای، نشد تعاملات با محور مقاومت، نشد سرپرستی تربیت نیروی انسانی، برجام یک ، برجام دو، برجام سه، اف ای تی اف، بیست سی و …. چون راه دیگری نیست پس معامله بعد معامله. طرف بشکند، رها کند، دبه کند، توهین کند، تحقیر کند، راهی به جز این نیست. پس باز هم معامله.

آنکه میگوید “جوشش اراده مردم”، راه “افزایش مشارکت مردم در انتخابات” را عبور از همین جاده میداند(نقش آفرینی)، راه تنظیم آزادی را عبور از همین دالان میداند(مسوولیت)، راه اعتراض و مطالبه را قرار گرفتن در این پوزیشن میداند(ماموریت مشخص)، آن دیگری که بنایش “فروش سرمایه ها” است، کلا ساختار مدیریت شما را متهم میکند به بی عرضگی، قدرت طلبی، فساد، رانت و غیره که نشان دهد اینجا مشکل است نه راه حل، به اینجا امید نبند، راه حل در علوم غربی و تخصصی است و سپردن کشور به بیرون از اراده مردم.

اینقدر گیر ندهید چطور پزشکیان دست در جیب، بدون کارنامه بدون برنامه با خیال راحت وارد شده، چون این مسیر نه به کارنامه نیاز دارد نه برنامه، همه چیزش فراهم است، آن مسیر دولت مبتنی بر جوشش اراده مردم است که باید سالها نشسته باشد فکر کرده باشد برای تمام ظرفیت‌های کشور.

باید بین دو نوع امید یکی را انتخاب کنند. امید به “جوشش اراده مردم”، ایجاد قدرت درونی و گرفتن حقمان از دنیا با زور قدرت و قوت مردم، یا تدبیر و امید به “فروش سرمایه‌های مردم ایران به حاکمان دنیا” و از طریق آن کمک به رفاه و آسایش و نقش آفرینی مردم.

پ.ن. جلیلی هوشمندانه و با اخلاق خوشش، به درستی، خیلی تلاش کرد دو قطبی نسازد، اما این دو راهبرد متقابل قابل جمع نیستند به هیچ وجه. لذا انتهای کار دیگر احسنت احسنت گفتن هم نتیجه نداشت.
@eshkabar
ارسال شده توسط:Ahmad Rajabzadeh
@eshkabar