آش نوروزی ، رسمِ کهنِ دیهشک به روایت : حاجیه

آش نوروزی ، رسمِ کهنِ دیهشک

به روایت :
حاجیه خانم زهرابی بی جوادی

به نام خدا
تا حدود دهه ی هزار و سیصد و سی ، در دیهشک چنین رسم بود که :
روزِ عرفه یِ نوروز بانویِ خانواده یا خاندان ، متناسب با جمعیت خانوار ، و آنچه خواهم گفت ، پلو خورشتی می پخت ، که معمولاً خورشتش قیمه بود . و همه را در ظرف هایی می کشید و کاسه هایی برروی ظرف ها می نهاد .
⬅️این بِمانَد …. ⬅️
در اتاقی که می توانست صندوقخانه باشد ، سفره یِ هفت سین پهن شده و سین ها که حُکماً “غَلیفِ سیم” و تخمِ مرغِ پخته یِ رنگی ،جزئی از آن بود ، چیده شده بود .
آنگاه ، آن ظرف هایِ پلوخورشتِ قیمه را نیز به سفره نوروزیِ مزبور می افزودند .
سالِ نو که تحویل می شد ، داغ کردنِ روغن ، که کنایه از پختنِ غذا بود ، ممنوع می شد تا ….⬅️
صبح عید که میهمانان سر می رسیدند و عید دیدنی آغاز می شد ، بعضی چای و شیرینی شان را میل می کردند و می رفتند و گروهی برای صرفِ ناهار می ماندند .
آنها که می ماندند و همه یِ اعضای خانواده آن روز و روز دوم ، ناهار و شام ، میهمان همان سفره یِ پلو خورشت و احیاناً تخم مرغ های پخته بودند .
⬆️ که همچنان روغن داغ کردن و پختن ممنوع بود .
در سومین روز از سالِ نو با خمیری که از قبل مایه خورده بود و باصطلاح “دَرَوزیده بودند” آشی می پختند و همه نوش جان می نمودند .
با پختنِ “آشِ نوروز” ، طلسمِ ممنوعیّتِ پخت و پَز شکسته می شد .

❓روزِ عرفه یِ نوروز = آخرین روز اسفند ، روز ماقبلِ عید نوروز

محمد مهدی امینیان مدرس

@eshkabar
ارسال شده توسط:Ahmad Rajabzadeh
@eshkabar