‍ به نام پیوند دهنده ی قلب ها قلب واژه ای

‍ به نام پیوند دهنده ی قلب ها

قلب واژه ای تازی(عربی) است و در لغت به معنی مرکز هر چیز، عکس و وارونه است. معادل فارسی آن “دل” است. قلب یا دل هرچه که هست اندامی سترگ و بشکوه است و آن را از هر منظر که بنگریم شگفت انگیز است. این جسم صنوبری که در تن آدمی پرکارترین و مهم ترین اندام است آن میزان که بیش از هر عضو دیگری بدان می پردازند؛ اما دل را نه به این خاطر بزرگ و محترم می دارند؛ بلکه از دیرباز و در هر فرهنگ و اقلیم و آیینی؛ خواه از زبان عارف ایرانی مسلمان، شاعر پارسی گوی، فیلسوف یونانی، برهمن بودایی، راهب نصرانی، موبد زرتشتی و هر دین و مسلک و مشی و آیینی که باشد، دل جایگاه ذات لایزال و جاودانه ی ازلی و ابدی است. این است موهبت و ارج دل و قلب. مهبط مهر خداوندی است. جلوه گاه تجلی یار است. موضع مهربانی و لطف و نوع دوستی و در یک سخن جایگاه انسانیت است. خرما و فرخا آن که در بند دل است. از درون و بیرون سلامت دل را اهم بدانیم و در مرکز التفات بگذاریم.
فرخباد روز جهانی قلب.
چونان فرجامی خوش و فرخ از زبان مولانا، پیر بلخ و بزرگترین متفکر الاهیاتی جهان و افتخار سترگ ایرانیان بل جهانیان که سالگرد بزرگداشت وی مقارن با روز جهانی قلب است مقام و منزلت دل را باز خواهم گفت:

از شبنم عشق خاک آدم گل شد

صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

سرنشتر عشق بر رگ روح زدند

یک قطره از آن چکید و نامش دل شد.

پدرود و دل آرام باشید.
دکتر زهرا علیزاده ثانی
بنیان گذار علم تصویربرداری قلب در ایران

@farzandekavir98

@eshkabar
ارسال شده توسط:Ahmad Rajabzadeh
@eshkabar