✍خاطره ای تلخ و شیرین از دوران دانش آموزی ام

✍خاطره ای تلخ و شیرین از دوران دانش آموزی ام به مناسبت هفته بزرگداشت مقام معلم

روستای ما (دلاکوک ) مدرسه نداشت من که کوچکتر و ضعیف تر از همه بودم با برادرم احمد و دوستانم محمدعلی و رمضانعلی بهادر و غلامرضا فاطمی برای تحصیل هر روز فاصله ۶ کیلومنری دلاکوک تا منصوریه را که حداقل یک ساعت طول می کشید پیاده طی می کردیم . آرزویمان این بود که روزی پدرمان الاغمان را به ما بدهد که برآن سوار شویم که به ندرت اتفاق می افتاد .در یکی از روزهای بسیار سرد زمستان که نم نم باران و برف هم می آمد . پدرم گفت که امروز الاغ را ببرید . چقدر خوشحال شدم خیلی بیشتر از جوانهایی که امروز ماشین مدل بالای پدرشان را برای دور دور زدن می گیرند . من سوار الاغ بودم و بقیه پیاده . سوز سرما تا مغز استخوان فرو می رفت حقیقتش لباس گرم مناسبی هم نداشتیم . ماهیچه های من به علت بی تحرکی روی الاغ کم کم یخ می زد و متوجه این موضوع نبودم . جلو درب حیاط مدرسه قدیمی روستای منصوریه که رسیدیم برادرم گفت بیا پایین . احساس کردم که هیچ حرکتی نمی توانم بکنم . مرا پایین گذاشت اما افتادم روی زمین و نمی توانستم سرپا بایستم . معلم مان آقای عزیز زاده را خبر کردند ایشان مرا بغل کرد و برد کنار بخاری نفتی کلاس و توی بغل خود روی صندلی اش نشست . گرمای بخاری از یک طرف و گرمای صد چندان بغل معلمم کم کم یخ ماهیچه های من را باز کرد اما درد عجیبی تمام بدنم را گرفته بود که هنوز فراموش نکرده ام و از همه مهمتر لطف معلمم و گرمای بغل اوبود که برهمه دردها غلبه کرده بود . برای این معلم عزیزم و همه معلمان و اساتیدم و همه معلمان متدین و مخلص در طول تاریخ ،بهترین پاداشهای اخروی را از در گاه ایزد منان خواستارم .
آری دانش آموزان عزیز امروزی ما با این سختیها و مشکلات درس خواندیم و این خاطره نکته ای کوچک از آن مشکلات می باشد . قدر این همه امکانات تحصیلی که به برکت نظام مقدس جمهوری اسلام فراهم شده است و قدر معلم هایتان را بدانید و در کسب علم و معرفت بکوشید.
از یادگیری کتاب خدا قرآن کریم این بزرگترین گنجینه معرفت و راه سعادت و خوشبختی انسان غافل نشوید که داشتن بالاترین مدارج علمی بدون قرآن ارزشی ندارد .
محمد رجب زاده . خادم موسسه فرهنگی قرآن و عترت منهاج عشق آباد

@eshkabar
ارسال شده توسط:Muhamad Rajabzadeh
@eshkabar