باید با پوست و گوشت و استخوان مربی باشی تا

باید با پوست و گوشت و استخوان مربی باشی تا بفهمی چه می گویند، با دم و بازدم شاگردانت در طول تمرینات شروع می کنی، عرق میکنی، گلویت خشک می شود، همنشینی با قطره های باران، فریاد هایی از اعماق دل، ضربان بالای قلب تا صدای قلبت را بشنوی، استرس را درک می  کنی و اما هیجان را…
صدای دم و بازدم ها را …ولی باید برای همه مظهر اعتماد به نفس باشی…. 
برای شاگردانی که آسیب دیدگی دارند و در حین تمرین درد می کشند…و تو هم درد می کشی ..نگران می شوی…زندگی شخصی تو هم درگیر است،خانواده ات را مدتهای طولانی نمی بینی..به نبودن هایت عادت می کنند…
مربیگری شغل نیست،کار نیست،عشق است… 
مربی بودن یعنی تعهد بی قید و شرط، یعنی استخوان لای زخم…..
همیشه در تب و تاب و تشویش…
تو با پوست و گوشت و استخوان مربی شدی…
خلق کردی …محکم شدی که بهت تکیه کنند، کسی با یک ست ورزشی مربی نخواهد شد، باید تمرین کنی، عرق بریزی و از تمام وجودت برای ورزشکار مایه بگذاری… 
به پاس تمام این زحمات روز جهانی مربی را به سن سی:مهناز عباس پور
استادکیوکوشین کاراته ماتسویی عشق اباد تبریک عرض میکنم,و از خداوند برای ایشان موفقیت های بزرگ خواستاریم.
(از طرف دختران کیوکوشین کاراته ماتسویی عشق اباد ,باشگاه مالک اشتر)
عشق اباد خبر
@eshkabar
ارسال شده توسط:۰۹۱۳۲۵۰۲۰۳۹ علی رجب زاده
@eshkabar